قیصر قلب ها

 این روزها اهل فرهنگ و ادب به سوگ شاعری وارسته و اهل درد نشسته اند . شاعری که اهل دل بود ولاجرم سخنش بر دل می نشست . هنرمندانقلابی و به تعبیر رهبر فرزانه انقلاب خلاق و برجسته که همچنان قله های هنر بزگ شعر و ادب را فتح میکرد . شخصیتی که از رویش های زیباو مبارک در عرصه های شعر بود و همواره طراوت بخش این بوستان . آری قیصر امین پور را می گویم . همو که دوست بچه ها بود و آشنای بزرگسالان . اما افسوس که نه بچه ها به درستی او را شناختند و نه بزرگسالان اورا درک نمودند .            
او رفت ....ما هم خواهیم رفت اما مهم این است که چگونه زندگی می کنیم و چگونه خواهیم رفت . آیا توشه ای برای مقصد ابدی فراهم نموده ایم یا نه ؟ سرمایه عمر را چگونه هزینه کرده و بابت آن چه ذخیره کرده ایم ؟ سرمایه جوانی ؟ سرمایه عمر ؟ نعمت عقل ؟ سلامتی ؟ و عشق و محبت ...... 
وطولی نمی کشد به قول مرحوم قیصر عزیز  :

حرف های ما هنوز ناتمام

تا نگاه می کنی

وقت رفتن است

باز هم همان حکایت همیشگی

ناگهان

چقدر زود

دیر می شود

قیصر رفت اما یاد و نامش همواره در قلب ما باقی خواهد ماند . قیصر نمرده است او زنده است تا شعر هاو شعور های او باقی است .......
کاش قدر امثال قیصرها را بیشتر می دانستیم .

کاش در دوران حیات ٰ ذره ای آنها را درک میکردیم .
کاش رسانه های ما حداقل به اندازه یک هزارم وقت ٰ انرژی ٰ و بودجه ای که برای برخی از به ظاهر هنرمندان و قهرمانان هزینه میکنند را برای این قهرمانان عرصه فرهنگ و ادب هزینه میکردند .
و کاش ........
سخن زیاد است اما فرصت محدود . با شعر زیبایی از مرحوم قیصر امین پور دل و جانمان را صفا می بخشیم :

عمری بجز بیهوده بودن سر نکردیم
تقویم ها گفتند و ما باور نکردیم
در خاک شد صد غنچه در فصل شکفتن
ما نیز جز خاکستری بر سر نکردیم
دل در تب لبیک تاول زد ولی ما
لبیک گفتن را لبی هم تر نکردیم
حتی خیال نای اسماعیل خود را
همسایه با تصویری از خنجر نکردیم
بی دست و پا تر از دل خود کس ندیدم
زآنرو که رقصی با تن بی سر نکردیم
باران ز ابر توبه باریدیم صد بار
اما بجز دامان خود را تر نکردیم

شادی روحش صلوات